گیاهان نسبت به کمبود منگنز حساسیت¬های متفاوتی دارند، به‌عنوان‌مثال سیب¬زمینی، غلات و درختان میوه بیشترین حساسیت را به کمبود منگنز از خود نشان می‌دهند اما پنبه کمترین حساسیت را به کمبود منگنز نشان می¬¬دهد. علائم کمبود منگنز ابتدا در بافت-های جوان گیاه دیده می‌شود و در غلات نقاط قهوه‌ای‌رنگی بر روی حاشیه برگی به وجود می¬آید. در مرکبات کمبود منگنز به‌صورت رنگ سبز روشن در حاشیه برگ‌های جوان می‌باشد اما رگبرگ¬ها همچنان به رنگ سبز تیره باقی می¬مانند. در پسته منگنز عنصری است که حتی باوجود کمبود ممکن است علائمی نشان ندهد و به‌عنوان عنصری با کمبود پنهان  در پسته شناخته می¬شود.  محلول‌پاشی گیاهان برای رفع کمبود، کاری سریع و متداول است؛ مانند آهن، منگنز در گیاه عنصری غیر پویا بوده و علائم کمبود معمولاً ابتدا در برگ¬های جوان ظاهر می¬شود. منگنز نیز مانند سایر عناصر گروه فلزی سنگین، در فعال‌سازی آنزیم‌های متعددی که با متابولیسم کربوهیدرات¬ها، واکنش¬های فسفریل شدن و چرخه اسیدسیتریک سروکار دارند، نقش دارد. نوترینت منگز دارای 20 درصد منگنز بر پایه کلات منگنز بوده و با قابلیت انحلال 100 درصد در آب می¬باشد که فراهمی منگنز در pH های مختلف را برای گیاه میسر می¬سازد.
توجه: منگنز جز عناصر کم‌مصرف بوده و استفاده از دُز بالای آن موجب مسمومیت گیاه خواهد شد.